Gouda, december 2001


Amerentske is een gedreven vormgever. Haar atelier: een explosie van kleur, dingen, overal dingen en kleuren, kettingen, frutsels, miniatuurbeestjes, scherfjes, van alles. Ze mogen nog even zich zelf zijn voordat ze opgenomen worden in het bonte leven dat Amerentske even speels als vrij als verrassend gecontroleerd herschept op een voorheen kapot schaaltje, een oud kastje. Het maakt niet uit wat. Ze kan alles omtoveren in een avontuurlijke Amerenskiaanse miniatuurwereld: een plein van de stad, een hoekje van het kantoor, het platte vlak van een schilderij.

‘Als vormgever begeef ik mij steeds op het grensvlak van architectuur, beeldende kunst en decoratie’, schreef ze naar aanleiding van haar afstudeerproject Architectonische Vormgeving aan de Hogeschool van de Kunsten Utrecht (cum laude 1997).

Dit uitgangspunt blijft ze trouw. Het decoratieve mozaïekpatroon van de objecten keert terug in haar schilderijen en ruimtelijke panelen. Ook daarin ontstaan stedelijke structuren, de ene keer een abstract ritme van dansende streepjes in alle kleuren van de regenboog, de andere keer een stuwende plattegrond van kleurrijke omlijnde vlakjes en recent een uit gekleurde vlakjes opgebouwd stadsdecor onder een blauwe lucht. Nergens chaos. Wie goed kijkt, ziet onderliggende stroomlijnen, die de losse elementen als een ketting aaneenrijgen of groeperen.

Geestige titels, eye-openers: Avondspits, Wiebelrasta, We belle, Salsa, Morgen weer. Een stedelijk gedicht in kleur gebeeld.

Heleen Janssens, kunsthistorica